سلام
حدود 10 سال پیش که دوره دکتری تخصصی اپیدمیولوژی در ایران راه اندازی شد موجی از خوشحالی دانش آموختگان ارشد اپیدمیولوژی را فرا گرفت. در همان سالها هشدارها به ظرفیت های پذیرش زیاد دوره ارشد اپیدمیولوژی داده شد اما ظرفیت ها کم که نشد بلکه سال به سال بیشتر شد. در حال حاضر هم حدود 90 نفر ظرفیت ارشد اپیدمیولوژی است که البته در برخی سالها بالای این عدد نیز بوده است. اما برای دکتری تخصصی در سال اول پذیرش 9 نفر ظرفیت در نظر گرفته شد و البته 50 درصد سهمیه برای پزشکان که درنهایت هم 5 نفر پزشک و 4 نفر دانش آموخته ارشد وارد این دوره شدند. از سال بعد اعتراضات شروع شد و سهمیه مد نظر برای پزشکان هم حذف شد. در سالهای بعدی هم ظرفیت دوره دکتری تخصصی اپیدمیولوژی هر سال افزایش یافت و تعداد دانشگاههای پذیرنده نیز به 5 عدد(دانشگاههای علوم پزشکی تهران، شهید بهشتی، ایران، شیراز و کرمان) رسید. اما برخی نارضایتی ها از دوره دکتری بوجود آمد و روز به روز نیز بیشتر می شود. من جمله اینکه دانشجویان این دوره از بی اعتنایی اکثریت اساتید به تربیت صحیح دانشجوی دکتری تخصصی سخن می کنند. یا اینکه ظرفیتهای پذیرش بی حد و حصر دکترای پژوهشی اپیدمیولوژی بوجود آمده است. اکثریت دانشجویان از عدم برگزاری سالانه کنگره اپیدمیولوژی گلایمندند. نهایتا اینکه تقریبا تمامی دانشجویان از بی توجهی به وضعیت شغلی فارغ التحصیلان اپیدمیولوژی توسط اساتید بشدت ناراحت هستند. همه این موارد گویای یک واقعیت تلخ است:
گویا به پایان عمر دکتری تخصصی اپیدمیولوژی در ایران نزدیک می شویم.
اما زمزمه جدیدی که اخیرا شنیده می شود، موجبات نگرانی عمده دانشجویان این رشته را فراهم آورده است:
پیگیریهای راه اندازی مجدد دوره دستیاری اپیدمیولوژی
دلیل و منطق اساتید محترم برای مورد فوق هرچه که باشد(من جمله ضعیف بودن دانش آموختگان ارشد و ...) ، این ضعیف بودن دانش آموختگان به خود اساتید نیز بر میگردد. چنانچه گفتیم یکی از موارد مطرح درباره این دوره، بی اعتنایی اکثریت اساتید به تربیت صحیح دانشجو میباشد. لذا انتظار نزول علمی این دانش آموختگان کاملا طبیعی است.
در هر صورت ما نه با اساتید دشمنی داریم و نه اسم استاد خاصی را آوردیم. آنچه که بیان شد دل نگرانی های عمده دانشجویان ارشد و دکتری اپیدمیولوژی درباره شرایط دکتری تخصصی اپیدمیولوژی در ایران است.
در هر صورت منتظر دریافت نظرات عزیزان بازدید کننده در این خصوص می باشیم. به نظرتان چه راهکاری برای حل این مشکل وجود دارد؟ از چه طریقی می توان توانمندی دانشجویان را افزایش داد؟ بگونه ای که این توانمندی ها وابسته به تربیت اساتید نباشند.
